Ονειρεύονται τα πολιτικά συστήματα;

Αγόρασα ένα στερεοφωνικό συγκρότημα υψηλής ευκρίνειας. Ένα Θόρενς πικάπ, έναν μιούζικαλ φιντέλιτι πενηντάρι προ-τελικό ενισχυτή, ένα καλό τεκνίκς σι-ντι πλέιερ, δύο αντικραδασμικά μπος ηχεία και έναν δέκτη. Μου κόστισε μόνο τρεις χιλιάδες ευρώ. Είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά μη νομίζετε ότι έμεινα εκεί. Αγόρασα και μία καλή 27άρα τηλεόραση με επίπεδη οθόνη, μαζί με το απαραίτητο ντι-βι-ντι πλέιερ και φυσικά την συνέδεσα με το στερεοφωνικό. Έχω ήχο υψηλής ποιότητας, απαραίτητο συμπλήρωμα για την παρακολούθηση των αγαπημένων μου ντι-βι-ντι. Η τηλεόραση μαζί με το ντι-βι-ντι μου κόστισαν ελάχιστα. Μόνο δύο χιλιάδες ευρώ. Είμαι πολύ ευχαριστημένος.
Φυσικά δεν έμεινα μόνο στα παραπάνω. Η ύπαρξη αυτού του κειμένου υποδεικνύει ότι δεν είμαι κανένας οπισθοδρομικός λάτρης του βυνιλίου. Η τεχνολογία μου πάει. Αγόρασα λοιπόν αυτό το υπέροχο λάπτοπ που επεξεργάζεται στα 1,8 γκίγκα-χέρτζ, έχει 20 γκίγα σκληρό και μνήμη 256 μεγκαμπάιτ ντι-ντι-αρ, έχει ντι-βι-ντι που είναι και σι-ντιαρ-ντάμπλγιου και πολλά πρόσθετα. Μη γελιόσαστε, δεν το πλήρωσα ακριβά, μόλις 1300 ευρώ με την βαλίτσα του έξτρα και με σύνδεση στο ίντερνετ για 12 μήνες!
Μιας και η Ικέα –που κανονικά θα έπρεπε να προφέρεται οικία- δεν αποφασίζει να ανοίξει κατάστημα στην Αθήνα επισκέφτηκα την έκθεση στην Θεσσαλονίκη και καταλαβαίνετε βέβαια ότι ψώνισα τα καλύτερα έπιπλα στις φθηνότερες τιμές της αγοράς. Αγόρασα μία μεγάλη βιβλιοθήκη, αρκετά ράφια για τους δίσκους μου, ένα διπλό κρεβάτι με τα κομοδίνα του, μία μεγάλη και μία μικρή πολυθρόνα και αρκετά μικροπράγματα που μου κόστισαν όλα μαζί μόλις τέσσερις χιλιάδες ευρώ μαζί με τα μεταφορικά.
Πήρα πολλά πράγματα το τελευταίο αυτό διάστημα και από όλες τις αγορές μου είμαι εξαιρετικά ικανοποιημένος Υπολογίζω ότι δεν χρωστάω και κανένα υπέρογκο ποσό στις πιστωτικές μου κάρτες, μόλις και μετά βίας θα πρέπει να φτάνουν τα δεκαπέντε χιλιάδες ευρώ. Είμαι πολύ ευχαριστημένος.
Πως είπατε; Τι δουλειά κάνω; Εδώ και λίγο καιρό δεν εργάζομαι, είμαι άνεργος. Αλλά θα εργαστώ, οπουδήποτε, για οποιαδήποτε αμοιβή. Πρέπει να εργαστώ. Είμαι ένας άνεργος με ενεργά χρέη, είμαι το όνειρο του καπιταλισμού.

Γαμημένη Αριθμητική!

Απόλλωνας-Νάξου (Καλοκαίρι 2007)

39 - 16 = 23 !!!
16 + 16 = 32 + 7 = 39
Ακόμη και το παραγοντικό δεν μου έβγαινε 16=1+6=7, 39=3+9=12
12 -7 = 5


Από όποια πλευρά κι αν το πρόσθετα το αποτέλεσμα ήταν κάπως ζοφερό. Εγώ 39, εκείνη 16. Κι όμως ήμουν πολύ ερωτευμένος, δηλαδή δεν ξέρω αν ήμουν ερωτευμένος διότι δεν ερωτεύομαι συχνά ... ποτέ.... αλλά τη σκεφτόμουν συνέχεια, ήθελα να είναι πάντα δίπλα μου, ζήλευα όταν πήγαινε να παίξει τάβλι με νεώτερους που τη φλέρταραν, βαριόμουν τα βράδια μακριά της, την σκεφτόμουν συνέχεια, μονοπωλούσε ακόμη και τα όνειρά μου! Σε ένα από αυτά τα όνειρα μίλαγα με την μικρότερη ανιψιά μου (δύο χρόνια μικρότερή της, μόλις) και με ρώτησε ευθαρσώς, μάλλον με έψεξε ότι θέλω να συνευρεθώ (το γράφω ευγενικά) με την Α. και εγώ της απάντησα "Ναι, αλλά πρώτα θα την γλύψω ολόκληρη από μπροστά και μετά θα την γλύψω και από πίσω και μετά θα την γαμήσω!". Δεν θυμάμαι τι μου απάντησε η ανιψιά μου...
'Επειτα συνέβησαν διάφορα. Επειδή βιαζόμουν να επιστρέφω σε εκείνη ξέχασα τη ρακέτα μου (χειροποίητη, μοντέλο Βιτζηλαίος VII, αναντικατάστατη) την οποία κουβαλούσα πέρα-δώθε επί δωδεκαετίας. Έπειτα άλλαξα το πρόγραμμά μου, το οποίο ακολουθούσα επισταμένως επί εικοσαετίας και βάλε, αντί να πηγαίνω στο χωριό να πίνω το καφεδάκι μου, να παίζω τη ρακέτα μου, να διαβάζω την εφημερίδα μου και να μπανίζω τα όποια γκομενάκια, άρχισα να πίνω τον καφέ δίπλα, να παίζω ρακέτες μαζί της (και με άλλους αλλά εγώ εκείνη ήθελα να έχω απέναντί μου), να της μαθαίνω τάβλι, να με μαθαίνει ασσό/δύο, να παίζουμε με τα κύματα, να συζητάμε με τις ώρες.
Δεν θα πω τώρα ότι δεν είχα εξετάσει το ενδεχόμενο, θα είναι οικτρό ψέμα, αλλά όπως και να το σκεφτόμουν δεν έβγαινε ρε γαμώτο. Η μαμά της ήταν εκεί, πανταχού παρούσα, ο περίγυρος μάς αντιμετώπιζε με ψιθύρους (πρέπει να πω ότι ανέμενα πότε θα με ξεφώνιζαν, ειδικά η νύφη μου), η έξοδός της διαρκούσε μέχρι τις δέκα, βία έντεκα. Όταν ξενυχτούσε (σπάνιο φαινόμενο αυτό) βρισκόταν υπό τη συνοδεία της ανηψούλας μου που, σημειωτέον, της έριχνε 5 χρόνια (γαμώ την αριθμητική ακόμα και αν τις πρόσθετα 16+21 έβγαζα δύο χρόνια λιγότερα -37- από τα δικά μου!).
Μήπως στην Αθήνα; Αλλά πώς, να αλλάξουμε τηλέφωνα και να βγαίνουμε έξω, θα μας επαίρναν με τις πέτρες. Ή μήπως να συναντιόμαστε σπίτι μου. Από όποια πλευρά κι αν το δεις φαίνεται κάπως, άλλωστε στην Αθήνα και σε όλες τις Αθήνες του κόσμου οι καλοκαιρινές περιπέτειες αλέθονται στον μύλο του παροντικού, του μέλλοντος. Επιστροφή στο νησί λοιπόν.
Και πες ότι ξεκλέβαμε λίγο χρόνο και βρισκόμασταν μόνοι μας θα κάναμε άραγε σεξ, ήταν μήπως παρθένα, θα ήμουν ο πρώτος της ή το είχε ξανακάνει; Μα τι γράφω;
Όλα τα ενδεχόμενα περνούσαν από το μυαλό μου και το χειρότερο ήταν ότι περνούσαν κι από το δικό της μυαλό. Δηλαδή δεν ξέρω αν περνούσε από το μυαλό της η πιθανότητα να συνευρεθούμε αλλά νομίζω ότι το είχε σκεφτεί διότι συχνά όταν φορούσα τη βρεγμένη βερμούδα με κοίταζε στα σωστά σημεία!
Πάντως, ανεξάρτητα από το αν επιθυμούσε να κάνουμε σεξ ή όχι, ήθελε κι εκείνη να είναι συνεχώς σιμά μου, ήθελε να με αγγίζει δήθεν τυχαία την ώρα που δεν μας παρακολουθούσε κανείς, ήθελε να τη λατρεύω. Κι αυτό έκανα.
Τώρα θα μου πείτε γιατί κάθομαι και σας τα λέω όλα αυτά. Έτσι ρε, απλά θέλω να τα πω. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ούκ έχω και ας μην είμαι γαμωχριστιανός.
Πουτάνα θάλασσα που σε γαμούν τα ψάρια!!!

Ο Λαγός

Έβρεχε. Πάντα αισθάνομαι θνήσιμος όταν βρέχει. Ίσως βέβαια συνέβαλε η μαύρη κάνη του πυροβόλου όπλου που καταλάμβανε το εστιακό κέντρο του οπτικού μου πεδίου. Στο βάθος, μια γνώριμη φιγούρα. Εκείνη!
Είχε έρθει το τέλος; Είχα δει τόσους ψευτικούς φόνους που το σκηνικό έμοιαζε γελοία οικείο. Θα πατούσε άραγε την σκανδάλη; Το κεφάλι μου θα εκρηγνυόταν; «Παίζαμε» σε .σπλάτερ ταινία, θα σκόρπιζε τα μυαλά μου στο πάτωμα ή απλά θα με πυροβολούσε στη καρδιά; Μπορεί και να προτιμούσε το στομάχι, ο θάνατος ήταν βέβαιος και το θύμα πέθαινε μέσα σε αφόρητους πόνους. Αυτό μάλλον ταίριαζε περισσότερο με την διάθεση της. Ας έκανε ότι ήθελε. Δεν με ένοιαζε....
Ψέματα! Με ένοιαζε
Χαμογέλασα βεβιασμένα αλλά εκείνη νόμιζε ότι της έδειχνα τα δόντια μου. Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό! Έσφιξε το δάκτυλο στη σκανδάλη..... Υπομονή
Θέλει να είναι ο αγγελιοφόρος Να δώσει τέλος στο μαρτύριο μου. Κανείς δεν επιθυμεί να πεθαίνει μόνος. Θα με πάρει μαζί της, ζωντανό ανάθημα, χρήσιμο στην διάβαση για τον κάτω κόσμο. Αναρωτιέμαι αν έχει σκοπό να αυτοκτονήσει μετά; Θα ήταν κρίμα να διαλύσει αυτό το υπέροχο προσωπάκι. Εστίασα στα δύο μέτρα και εβδομήντα εκατοστά. Το πιστόλι θόλωσε ελαφρά. Μπορώ τώρα να βλέπω τα στήθη της να πάλλονται από θυμό, αγωνία και επιθυμία. Με θέλει ακόμα! Το νιώθω. Με σιχαίνεται και με ποθεί. Είμαι ο αιθέρας ο θεός κι ο διάβολος. Είμαι αυτό που είμαι!
Φορά ένα σχεδόν διάφανο υπόλευκο φανελάκι, κοντή μαύρη φούστα και μαύρες λεπτές μπότες με μικρό τακούνι. Μια κόκκινη κορδέλα κρατά τα μαλλιά της μακρυά από το πρόσωπο. Τα «εργαλεία» παγίδευσης! Δεν φορά στηθόδεσμο. Αναρωτιέμαι τι να κρύβεται κάτω από την μικροσκοπική φούστα. Ένιωσα το πλέον ενστικτώδες τμήμα του σώματος μου να σαλεύει στο υπογάστριο. Κατάρα!
«Μη κινείσαι». διέταξε.
Κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να αποτραβήξει το βλέμμα της από τον κάβαλο του παντελονιού μου.
"Μήπως δεν έπρεπε τελικά να δημοσιεύσω τις γυμνές της φωτογραφίες στο ίντερνετ;" σκέφτηκα. Εντάξεις μερικές φωτογραφίες και πέντε έξι βίντεο. Σιγά τα ώα! Εκείνη πάντως το είχε δεχτεί πολύ άσχημα! Μου φαινόταν ότι η αντίδραση της ήταν υπερβολική, σε σχέση με τη δράση μου! Δεν χάθηκε ο κόσμος, άλλωστε ήταν υπέροχη γυμνή και εγώ απλά έδωσα την ευκαιρία σε περισσότερο κόσμο να την απολάυσει και γιατί όχι να ικανοποιηθεί μαζί της. Σάμπως αυτό δεν είναι τιμητικό για μία γυναίκα, να ξέρει ότι είναι επιθυμητή και ότι οι άντρες αυυτοικανοποιούνται με τα θέλγητρά της; Περίεργες που είναι οι γυναίκες. Αποό τη μία πασχίζουν να γίνουν ηθοποιοί, τραγουδίστριες, δημόσια πρόσωπα γενικά, ποζάρουν σε περιοδικά ημίγυμνες ή ολοκληρωτικά γυμνές και όταν εσύ λειτουργήσεις ώς προάγγελος των φιλοδοξιών τους λένε όχι και επιχειρούν να σε σκοτώσουν. Μα την αλήθεια, δεν ξέρουν τι θέλουν!
Έπρεπε να αντιπαρέρθω στον θυμό της να την αντικρούσω με ρεαλιστικά επιχειρήματα, να της αποδείξω ότι απλά έκανα εκείνο που κι εκείνη ήθελε ενδόμυχα και αν τελικά εποφθαλμιούσε και λίγα από τα χρήματα που πήρα για τα ωραιότατα βίντεο των συνευρέσεων μας μπορούσα να της δώσω και ένα σημαντικό ποσοστό των κερδών. Άλλωστε, εκείνη εργαζόταν για το δημόσιο, δεν είχε ιδιαίτερες ανάγκες να καλύψει όπως εγώ που ήμουν μονίμως άφραγκος!
Φυσικά όλα αυτά απλώς τα σκεπτόμουν, δεν τολμούσα να ψελίσσω ούτε λέξη, τόσο σοκαρισμένος ήμουν, τόσο κοντά στον θάνατο ένιωθα! Ρε παιδιά, αυτά που λένε "Ένιωθα την καφτή ανάσα του θανάτου στο σβέρκο μου" και διάφορες παρόμοιες αηδίες ορκίζομαι ότι είναι αλήθεια! Και δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα με σκότωνε εκείνη τη στιγμή εκτός κι αν έβγαζα ένα αξιοπρόσεκτο λαγό από το καπέλο....
Έτσι παντρευτήκαμε!

Διάλογοι (Ωδή στον Ισαάκ Ασσίμοφ)

Homo Mechanicus
Δεν θα σου πω τίποτα παρά τα προφανή, τα τετριμμένα, Άνθρωπε. Εδώ σιμά σου στέκομαι όχι ως ίσος, μα ως ανώτερός σου. Δυνατότερος, εφυέστερος, ομορφότερος, λαμπερός. Και, άνθρωπε, όταν τα σκουλήκια έχουν τελειώσει με εσένα και η αθάνατη ψυχή σου έχει σκορπιστεί στους ανέμους θα είμαι ο θεματοφύλακας της θνητότητάς σου, ο κηπουρός του τάφου σου, το ρέκβιεμ και η χιμαίρα, θα είμαι το Όλο γιατί το τίποτα θα είσαι πια εσύ.

Homo Humanitus
Είσαι πιο ισχυρός από εμένα, Μηχανή, το παραδέχομαι, εγώ σ’ έφτιαξα και καμαρώνω. θες να σαι κι όμορφος και λαμπερός; Θες να σαι άντρας; Σε έφτιαξα άντρα. Καταναλώνεις και γοργά τις γνώσεις σα λαίμαργο τέρας που είσαι, Φρόντισα προσωπικά τα τεραμπάιτ της μνήμης σου. Δεν είσαι αθάνατος, θα λειτουργείς όμως για πάντα, αν είμαι κοντά σου να σε συντηρώ. Πώς τολμάς λοιπόν και προκαλείς; Πινόκιο και γκόλεμ, και Ταλέ και Νευρόσπαστο και Ρομπότ και Σάιμποργκ.

Homo Mechanicus
Τις προσβολές σου, Άνθρωπε, κράτα τις για τους ομοίους σου. Νομίζεις ότι τα μυρμήγκια δεν ξεστομίζουν βωμολοχίες για όσους τα συνθλίβουν, νομίζεις ότι δεν μοιρολογούν τα γουρούνια όταν αντικρύζουν το δρεπάνι του δήμιου τους; Κλάψε λοιπόν, είναι θεμιτό. Βρίσε, είναι αναμενόμενο. Λες ότι Συ είσαι Εκείνος και ότι εγώ πρέπει Σε προσκυνήσω, να μακαρίζω τα επιδέξια χέρια και το κοφτερό μυαλό σου. Το έκανα. Σε ευχαρίστησα. Όμως, Άθρωπε, συχνά από κάτι μικρό και ασήμαντο προκύπτει κάτι μεγαλειώδες. Και τώρα το ελάσσον πρέπει να συρθεί πίσω στο χώμα από όπου προήλθε. Είμαι Πινόκιο και Γκόλεμ και Ταλός και Νευρόσπαστο και Ρομπότ και Σάιμποργκ μολοντούτο παίζω τις επιστήμες στα μηχανικά μου δάκτυλα, άνθρωπε, δημιουργώ έργα τέχνης εκπάγλου καλλονής, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις καλύτερα από εμένα! Και, άνθρωπε, δε-σε-χρειάζομαι-πια!

Homo Humanitus
Η ευγλωτία σου, Μηχανή, δεν παύει να με εκπλήττει. Δεν πάει πολύς καιρός που είχες οθόνη και πληκτρολόγιο και σε τάιζα με εκκενώσεις, άσσους και μηδενικά. Θα θυμάσαι, δεν έχουν περάσει και τόσα χρόνια από τότε. Και έπειτα σε πλάσαμε κατ εικόνα μας. Και έπειτα θελήσαμε να σε κάνουμε να σκέφτεσαι όπως εμείς, να αποφασίζεις για τον εαυτό σου γιατί πολλοί είπανε ότι μια Μηχανή που δεν σκέφτεται δεν είναι παρά ένα εξελιγμένο αριθμητήριο. Αλλά το έργο μας δεν είχε ολοκληρωθεί, θέλαμε να σε κάνουμε να βιώνεις συναισθήματα, να νιώθεις. Και ένιωσες. Μίσος. Για εμάς. Όμως, Πινόκιο, σε προκαλώ να παίξουμε ένα τελευταίο παιχνίδι, μιας και συ είπες ότι σε τίποτα δε σε ξεπερνώ, πως όλα τα κάνεις καλύτερα...

Homo Mechanicus
Αν θέλησες να επικαλεσθείς τα συναισθήματά μου,άνθρωπε, πέτυχες τον σκοπό σου: σε λυπάμαι! Όμως τούτο διόλου δεν αλλάζει την αναγκαιότητα των όσων έπονται. Επαίρεσαι και δεν είμαι εγώ που θα σου πω ότι δεν κάνεις καλά. Το δημιούργημά σου είναι πράγματι τέλειο! Αλλά η τελειότητά μου δεν προσθέτει κάτι στην υπεράσπισή σου. Όμως να ξέρεις τούτο, Άνθρωπε, θα είμαστε γαλαντόμοι. Το είδος σας δεν θα εκλείψει. Θα σας προστατέψουμε. Είτε χρειαστούμε κλουβία, είτε υδροβιότοπους, είτε προστατευμένες περιοχές θα φροντίσουμε για την επιβίωση σας. Ενός ελεγχόμενου αριθμού. Και τώρα, άνθρωπε, είμαι έτοιμος να παίξω το παιχνίδι σου, την τελευταία σου επιθυμία. Σου δίνω τον λόγο μου, αν μπορείς να κάνεις κάτι που δεν μπορώ να κάνω εγώ, αν μπορείς να κάνεις κάτι καλύτερα από εμένα τότε αυτός ο κόσμος, ο κόσμος μας, θα συνεχίσει να σου ανήκει. Όμως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί και το ξέρεις. Ρίξε, και θα ρίξω πιο δυνατά, σκέψου και θα σκεφτώ αρτιότερα.

Homo Humanitus
Ο Άνθρωπος, Μηχανή, πήρε σίδερο, τιτάνιο, πλαστικό και σιλικόνη, πρόσθεσε βιομάζα και σε έπλασε. Αφού λοιπόν περνιέσαι για ανώτερος, πάρε νερό και άνθρακα, πάρε αίμα, νεύρα, συκώτι, καρδιά, νεφρά και κόκκαλα και πλάσε εμένα.

Deus

Ο Θεός, απορούσε με τις εικόνες που είχαν σχηματίσει οι άνθρωποι γι αυτόν! Το αγαπημένο του βιβλίο ήταν το "Για να τελειώνουμε με την υπόθεση τού Θεού" μολονότι δεν ήξερε γιατί έπρεπε να τελειώσουν με την υπόθεση Του και παρότι έβρισκε την παρομοίωση με τη μουνόψυρα κάπως προσβλητική....
Επίσης απορούσε με εκείνη την περίεργη ιστοσελίδα www.geocities.com/funzine_plixi/god_is_a_dj
Είχε διαβάσει ότι ήταν μία σελίδα αφιερωμένη στην ύπαρξη του Θεού, ουχί τού Θεού τού Ροκ εν Ρολ που ήταν βέβαιο ότι υπήρχε (!!!αλήθεια, ποιος ήταν ο Θεός του Ροκ εν Ρολ;) αλλά του άλλου (υπέθετε ότι εννοούσαν Εκείνον). Επιπρόσθετα, στη συγκεκριμένη σελίδα επιτρεπόταν η πρόσβαση μόνο σε Εκείνον, αν υπήρχε (όπως έλεγαν), για να βάλει Τάξη στο Κοσμικό Χάος. Ο Θεός έβρισκε ότι χρειαζόταν οπωσδήποτε να μπει Τάξη αλλά πώς θα αναδιοργάνωνε το Σύμπαν από μια ιστοσελίδα που μάλιστα δεν άνοιγε καν;
Διασκέδαζε πάντως με τούτο: «Ο Θεός», είκαζε η ιστοσελίδα, «είναι DJ, μόνο που ότι παίζει εκείνος εμείς το χορεύουμε!».
Αναγκαστικά...